Utworzenie od podstaw Aeroklubu Ziemi Wałbrzyskiej w 1983r było wielkim wydarzeniem w życiu lotniczym Regionu Wałbrzyskiego i ukoronowaniem starań Jerzego Siatkowskiego o przywróceniem tradycji lotniczych, które w okresie powojennym zapoczątkował Aeroklub Wałbrzyski.
Konsekwencja w działaniu zaowocowała budową Lądowiska w Świebodzicach oraz utworzeniem Ośrodka Sportów Lotniczych Szybowisko Mieroszów - Nowe Siodło. 

Działalność lotnicza poprzedzająca utworzenie AZW.

Aeroklub Wałbrzyski (działający na terenie Szybowiska Mieroszów - Nowe Siodło) na początku lat 50–tych, na skutek ostrych zimnowojennych  przepisów o ruchu przygranicznym oraz bezwzględnej polityki władz  w tamtym okresie, utracił swój  majątek i został zlikwidowany. Nowa Wieś została administracyjnie zmieniona na Nowe Siodło. Działania te wymuszone przez służby bezpieczeństwa miały na celu wymazanie z pamięci działalności lotniczej w strefie przygranicznej. Zezwolono jedynie na działalność klubów lotniczych.

​

Likwidacja Aeroklubu Wałbrzyskiego nie wstrzymała jednak aktywności lotniczej w Regionie.

W 1951 zostaje zawiązane w Szczawnie Zdroju Koło Ligi Lotniczej, które pod hasłem Silne lotnictwo to silna Polska na nowo integruje środowiska lotnicze. 
Dodatkowo w Górniczym Domu Kultury kopalni Victoria w dzielnicy Sobięcin pracę z młodzieżą podejmuje instruktor modelarstwa lotniczego Tadeusz Ząbek. 
W latach 60-tych i 70-tych, aerokluby regionalne inicjowały akcje pozyskiwania młodzieży do lotnictwa, w szczególności poszukiwano kandydatów do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie.
W akcję rekrutującą włączyli się również znakomici  piloci Stanisław Basior oraz Stefan Różycki. Jerzy Siatkowski, pilot instruktor reprezentujący wówczas Aeroklub Jeleniogórski, w ramach ogólnopolskiej akcji LWP-1 (Lotnicze Przysposobienie Wojskowe) przeprowadził szereg akcji na terenie Ziemi Wałbrzyskiej oraz Kotliny Kłodzkiej, mających na celu popularyzowanie lotnictwa, w szkołach średnich oraz stworzenie możliwości udziału w bezpłatnym szkoleniu szybowcowym i spadochronowym. W 1967 roku w ramach powyższych działań utworzył w Górniczym Domu Kultury kopalni Thorez (w dalszym okresie kopalni Wałbrzych) Ośrodek Szkolenia Lotniczego, organizacyjnie związany z Aeroklubem Jeleniogórskim. 
Zajęcia prowadzone były w dwóch kołach lotniczych – modelarstwo lotnicze dla dzieci i seniorów. 

W 1974 roku zainteresowania Jerzego Siatkowskiego prostymi formami latania doprowadziły do utworzenia  sekcja lotniowej.

​

​Na ten fakt, wspomina Jerzy Siatkowski, duży wpływ miało spotkanie w Jeżowie Sudeckim z pionierami  lotniarstwa w Polsce Andrzejem Mądrzykiem i Jerzym Lutkowskim. 
Inicjatorem tego spotkania był kolega z murawy jeleniogórskiego lotniska pilot Marek Koselski.
Tu zanotowano pierwsze wzloty lotnią ze stoku Góry Szybowcowej przez Leszka Gańskiego , Grzegorza Werkowskiego oraz moją osobę. Fascynacja lotem, spowodowała chęć przystąpienia do budowy własnej konstrukcji w pracowni Ośrodka Lotniczego przy GDK Kopalni Wałbrzych.

​

Ośrodek szybko stał się regularnym miejscem spotkań adeptów sztuki latania (w tym szybownictwa), a jego działalność pod kierownictwem Edmunda Gierdala przyniosła gwałtowny rozwój lotnictwa na Ziemi Wałbrzyskiej (powstanie wielu placówek kulturalnych prowadzących działalność modelarską), a duże zainteresowanie lotniarstwem zaowocowało zorganizowaniem w 1977 roku I Wałbrzyskich Zawodów Lotniowych w Sokolcu – jednych z pierwszych w Polsce. W tamtym okresie wyrastała przyszła kadra, która w późniejszym okresie zasili Aeroklub Ziemi Wałbrzyskiej.
Czołową grupę adeptów lotniarstwa stanowią osoby: Andrzej Binkowski, Krzysztof Wojtczak, Tomek Cygal, Bogdan Babiarz, Waldemar Wolak oraz kol. Kościecha. W późniejszym okresie do tej grupy dołączyli koledzy ze Świdnicy, którymi przewodził Bolesław Kożbiał.
Bardzo dobre warunki terenowe do uprawiania w regionie wałbrzyskim sportów lotniczych, w szczególności modelarstwa zboczowego, lotniarstwa i szybownictwa, utwierdziły miłośników latania w przekonaniu, że środowisko wałbrzyskie może kontynuować czynną działalność lotniczą i  utworzyć ponownie aeroklub i tym samym reaktywować Aeroklub Wałbrzyski.

W 1977r.  Andrzej Binkowski wraz z Krzysztofem Wojtczakiem rozszerzyli działalność lotniczą na terenie Ziemi Wałbrzyskiej o sporty lotniowe tworząc w Młodzieżowym Domu Kultury w Wałbrzychu sekcję lotniową.
Młodzieżowy Dom  Kultury w Wałbrzychu to również pracownia projektowa i konstrukcyjna lotni szkolnych i wyczynowych konstrukcji Andrzeja Binkowskiego LOTUS i LOTUSIK.

W 1978r.  Jerzy Siatkowski we współpracy z Akademią Wychowania Fizycznego we Wrocławiu - wydział sportów lotniczych kierowany przez dr Maksymowicza oraz Aeroklubem Polskim zorganizował pierwszy sejmik lotniarski mający na celu stworzenie przepisów regulujących działalność szkoleniową. Hasło Sejmiku ukierunkowane było na bezpieczeństwo latania oraz nadanie tej dyscyplinie większej rangi wśród pozostałych dyscyplin sportów lotniczych.

W 1980r  powołany został drugi sejmik lotniarski, który zaowocował nawiązaniem współpracy z Aeroklubem ówczesnej Czechosłowacji w Broumovie. 
Czołową postacią i animatorem działalności lotniowej w Broumovie jest Indra Ther oraz Tomaszem Zid, latający na paralotni z silnikiem.
Sejmik odnosi się do aktualnej sytuacji tej dyscypliny w świetle przepisów państwowych oraz zwraca uwagę na fizjologiczne uwarunkowania organizmu, adeptów latania na lotniach. W Sejmiku biorą udział lotniarze z Polski, co wpłynęło na integrację tego środowiska oraz nadanie znaczącej ranki komisji lotniowej w Aeroklubie Polskim.

Wałbrzyskie Sejmiki Lotniarskie, stworzyły podwaliny do uznania lotniarstwa za dyscyplinę sportów lotniczych.

​

W tym okresie, wspomina Jerzy Siatkowski, znakomicie rozwija się współpraca z kolegami z Czechosłowacji. Nasi lotniarze cyklicznie biorą udział w zawodach o Puchar Jestedu w Jabloncu oraz Puchar Rasowki.  Do stałych kontaktów należy zaliczyć wyjazdy szkoleniowe do Lysy nad Labem, gdzie pod okiem Jirka Zitki, czołowego lotniarza i pilota motolotniowego, doskonalą swoje umiejętności.Równocześnie rozwija się współpraca z Milanem Mikolaszkiem, który wykonał pierwsze pionierskie loty na motolotni podczas imprezy górniczej Gwarkowego Lata, prowadzonej na terenie hipodromu przy Zamku Książ.

Równolegle utrzymujemy kontakty AWF Wrocław,  w tym z Pawłem Wierzbowskim - powstają nowe konstrukcje lotni z pod znaku VEGA oraz z konstruktorem różnych aparatów latających – Tadeuszem Dobrocińskim. Niesamowite pomysły Tadeusza  Dobrocińskiego wyprzedzały epokę, konstrukcje pierwszych lotni oraz motolotni i stosowane  rozwiązania przez Tadeusza były dla nas wszystkich inspiracją do rozwijanie tej działalności i utrzymywania ścisłej współpracy która trwa do dzisiaj. Dziś łączy nas wspólny Klub Loteczka z siedzibą w Orlim Gnieździe we Wrocławiu, prowadzony przez pasjonata lotnictwa Adama Biska.

Moja praca zawodowa w Laboratorium Badań Wytrzymałościowych i Radiograficznych w filii Politechniki Wrocławskiej w Wałbrzychu, umożliwiła przyszłym konstruktorom lotni w tym Klubowi z Wałbrzycha, przeprowadzanie badań wytrzymałościowych materiałów stosowanych do budowy lotni takich jak: okucia, węzły, mocowania,  zaciski itp.  
W tym czasie, przy Politechnice Wrocławskiej, powstaje sekcja lotniowa kierowana przez pracownika naukowego i pasjonata latania inż. Alfreda Jankowskiego. Wspólne prowadziliśmy zgrupowania szkoleniowe adeptów lotniarstwa w Jeżowie Sudeckim.
We Wrocławiu powstaje grupa sympatyków latania na lotniach przy zakładach Elwro, a w Jeleniej Górze grupa osób z współpracującym do dziś z naszym klubem kolegą pilotem Piotrem Adamsem. 

W 1980r powstaje opracowanie mojego autorstwa „Adaptacja terenu regionu wałbrzyskiego dla potrzeb działalności lotniczej,- szybowcowej i lotniowej”. W opracowaniu tym, w oparciu o uwarunkowania meteorologiczne oraz aerodynamikę stoków Gór Suchych, wskazane zostały najlepsze miejsca dla rozwoju i działalności tych dyscyplin. Warto nadmienić, że Mieroszów – Nowe Siodło jest centralnym i sprawdzonym miejscem dla tego typu działalności, co znajdowało juz potwierdzenie w latach 40-tych, w czasie działania szkolnego Ośrodka Szybowcowego Mieroszów - Nowa Wieś oraz obecnie funkcjonującego Szybowiska Mieroszów - Nowe Siodło.

Powstanie Aeroklubu Ziemi Wałbrzyskiej

​

W 1983 roku Jerzy Siatkowski wraz z grupą inicjatywną zakłada Aeroklubu Ziemi Wałbrzyskiej, który zostaje przyjęty w struktury organizacyjne  Aeroklubu Polskiego. Pierwsze zebranie założycielskie miało miejsce w Młodzieżowym Domu Kultury w Wałbrzychu 28-go maja 1983. 

W latach 90-tych liczy już 300 członków rzeczywistych i stowarzyszonych, wśród nich 13 instruktorów różnych specjalności. Działalność szkoleniowa prowadzona jest sekcjach: szybowcowej, lotniowej, paralotniowej (od 1990r), modelarstwa lotniczego i kosmicznego.

AZW od początku swojej działalności AZW zabiega o powstanie własnego lotniska dyspozycyjnego. Warto wspomnieć, że większość aeroklubów w Polsce przejęła lotniska już istniejące. AZW buduje lotnisko od podstaw.

​

W międzyczasie działalność sekcji szybowcowej w zakresie szkolenia szybowcowego prowadzona jest we współpracy z Aeroklubem Jeleniogórskim, Aeroklubem Zagłębia Miedziowego, Aeroklubem Wrocławskim, natomiast w zakresie szkolenia doskonalącego z Aeroklubem Kujawskim, Centrum Wyszkolenia Szybowcowego w Lesznie oraz Ośrodkiem Wyczynowym w Lisich Kątach.

W 1992r. AZW otwiera swoja siedzibę na lotnisku w Mirosławicach, gdzie organizuje szkolenia szybowcowe i samolotowe.

 

Jednocześnie w Świebodzicach uruchamia tymczasowe lądowisko sanitarne o obszarze 9 hektarów, którego teren w późniejszym czasie przekazuje na rzecz Miasta Świebodzice. Decyzja ta umożliwia pozyskanie nowego terenu wielkości 25hektarów, o korzystniejszych warunkach meteo i lepszym ukształtowaniu, w tym odpowiednimi odległościami od terenów zabudowanych z możliwością rozbudowy czyli obecnego Gminnego Lądowiska w Świebodzicach.

​

W grudniu 1999 roku w sprawie budowy lotniska zostało podpisane porozumienie między Zarządami Gminy Świebodzice i Gminy Wałbrzych. Postulaty zawarte w porozumieniu, mimo odbytych debat nigdy nie zostały wdrożone przez samorządy do realizacji.

​​

Okres, na który przypada budowa lotniska wiąże się z przemianami ustrojowymi w kraju, które skutkują między innymi wstrzymaniem dotacji ze strony państwa na utrzymanie lotniczej działalności statutowej aeroklubów (zmiana ustawy o stowarzyszeniach) oraz reformą administracyjną likwidującą województwo wałbrzyskie oraz przemysł węglowy w regionie. 

Pomimo trudnej sytuacji, AZW kontynuuje rozpoczęte prace inwestycyjne i bierze na siebie cały ciężar finansowania budowy lądowiska  Wykonuje rekultywację terenu. Powstaje pas trawiasty o długości 1 tyś. metrów i szerokości 220 m, z którego wydzielona zostaje droga startowa o długości 850 m i szerokości 100 m.  Składa projekt zmiany organizacji ruchu w ciągu drogi powiatowej nr 45219 na odcinku Świebodzice - Olszany i wykonuje oznakowanie terenu oraz przepusty melioracyjne umożliwiające wjazd na lądowisko. Sporządza dokumentacje rejestracyjną Lądowiska Świebodzice.
​

9 czerwca 2001 staje przenośny kontener - stanowisko kierowania lotami oraz stanowiska MPS (bazy do obsługi technicznej). Zostaje opracowana dokumentacja zabudowy hangarowej i płyty manewrowo-postojowej.

​

Ostatecznie 27 kwietnia 2001 AZW uzyskuje rejestr w wykazie lądowisk nr 475/III/01 w Dziale Informacji Powietrznej Agencji Ruchu Lotniczego.

Pierwszego lądowania na nowym terenie dokonano 9 czerwca 2001 roku. Za sterami samolotu Darek Pasternak, Sebastian Wichłacz oraz Jerzy Siatkowski.

​

Aktualizacja rejestracji następuje w roku 2010, w związku ze zmianą przepisów rejestracyjnych oraz prawa lotniczego.

W 2012 roku Burmistrz Świebodzic przekazuje zarząd nad lotniskiem Towarzystwu Lotniczemu Świebodzice.

​

W ramach sekcji lotniowo-paralotniowej w 1991 roku AZW uruchamia ośrodek sportów lotniczych na Górze Szybowcowej w Jeżowie Sudeckim, następnie w 1994 na Górze Dzikowiec w Boguszowie Gorcach.  Od roku 2000 do chwili obecnej prowadzi ośrodek sportów lotniczych na  Szybowisku w Mieroszowie.